Patron Jakub Większy (Starszy) (zm. 43 lub 44) – jeden z 12 apostołów Jezusa Chrystusa, syn Zebedeusza i Salome, brat Jana Ewangelisty. Jakub Większy, apostoł, był bratem świętego Jana (Mt 4, 21-22), synem rybaka Zebedeusza. Mieszkał prawdopodobnie nad Jeziorem Galilejskim. Matką jego była Salome, należąca do grona osób towarzyszących i posługujących Jezusowi (Mk 15, 40). Należał do uprzywilejowanych uczniów Chrystusa, którzy byli świadkami wskrzeszenia córki Jaira (Mk 5,37) przemienienia na górze Tabor (Mt 17, 1; Mk 9, 1; Łk 9, 28) oraz modlitwy w Ogrójcu (Mt 16, 1-37). Jakub i Jan znani byli z porywczego charakteru, dlatego też Chrystus nazwał ich Synami Gromu (Łk 9, 53; Mk 3, 17 – Bene-Regesz). Herod Agryppa I wnuk Heroda Wielkiego, kazał ściąć go mieczem (Dz 12, 1-2) podczas pierwszego prześladowania. Tradycja utrzymuje, że apostoł przed śmiercią żałował swego kata, który wzruszony taką postawą, nawrócił się na wiarę chrześcijańską. Relikwie świętego Jakuba są czczone w Santiago de Compostela (Hiszpania) dokąd zostały przewiezione z Jerozolimy w VII w.
